Περί του πραγματισμού των πραγματιστών

Με προβληματίζει, σε εντελώς ανθρώπινο επίπεδο, η απογοήτευση όσων ευελπιστούσαν ότι τα μνημόνια θα άλλαζαν το ελληνικό κοινωνικό γίγνεσθαι. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα άρθρα φιλελεύθερων-κεντροδεξιών ή ακόμα και εκσυγχρονιστικής χροιάς δημοσιογραφικών ιστοτόπων θα δει μια διάχυτη μελαγχολία να διαπερνά τα πάντα.

Απορώ πώς άνθρωποι που ονομάζουν εαυτούς πραγματιστές, ρεαλιστές, οπαδούς της λογικής, της κανονικότητας και της πραγματικότητας δεν το παίρνουν απόφαση: ο πόλεμος χάθηκε. Στην Ελλάδα (αλλά και σε άλλες δυτικές χώρες, τις μεγάλες κυρίως), όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Αν αυτό είναι η πραγματικότητα, δεν οφείλει ο πραγματιστής να συμβιβαστεί μαζί της; Ιδού η απορία...